برای تدریس زور الکی نزنید

ببخشید می خواهم کمی نق بزنم ، اما بعدش چند راهکار معرفی می کنم که از دلتان در بیاورم

روند کاری برخی معلمان در نظام آموزشی ما غیر از این نیست:

از همان ابتدای مهر شروع می کنند به تدریس ، پاییز که تمام شد دغدغه ی آنها می شود کنترل کلاس و امتحان گرفتن ، وضع انظباطی و درسی مخاطبانشان در آخر زمستان جالب نیست بعد گله می کنند که بچه ها درس نمی خوانند. میرسیم به نوروز ، خب معمولا بچه ها تعطیلات نوروز را یک ماهی طولانی می کنند. یک هفته قبل نمی آیند و چند روز هم بعد. با شروع دوباره کلاس ها در فروردین کلاس از قبل شلوغ تر شده و معلم بی حوصله تر ، در اردیبهشت فضای امتحانات حاکم می شود کلاس ریاضی به خاطر امتحان دینی تعطیل می شود و کلاس دینی به خاطر امتحان ریاضی و معلم چشم به راه تعطیلات است تا از چنگ این فضای آشوب زده رها شود . دانش آموز هم بی قرار شروع تابستانی دیگر است.

این مدرسه گریزی در برخی از معلمان و دانش آموزان برای چیست؟
کسانی که می گویند مدرسه گریزی وجود ندارد پیشنهاد می کنم قبل از تعطیل شدن یک مدرسه ، جلوی در مدرسه ، درست وسط در، بایستند و بعد از صدای زنگ در مقابل موج بچه ها که از مدرسه بیرون می آیند استقامت کنند. حتما در آن لحظه مدرسه گریزی را با تمام وجود حس خواهند کرد.
دوباره سوالم را می پرسم

• این مدرسه گریزی از کجا منشا می گیرد؟

دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد از مسائل اجتماعی و سیاسی گرفته تا مسایل اقتصادی و …..
اما یکی از دلایلی که مدرسه گریزی را به وجود می آورد ضعف در روش تدریس معلم است .
خب چرا من از بین این همه دلیل این مورد را انتخاب کردم ؟

• اولا اینکه دیواری کوتاه تر از ما معلم ها وجود ندارد
•  ثانیا فعلا زورم به شرایط سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و … نمی رسد و تخصصش را هم ندارم
• و چون مخاطبان ما در سایت روش تدریس عموما معلمان هستند خواستم تا به آنها کمکی کرده باشم تا اگر خدایی نکرده از مدرسه زده شده اند بتوانند آن را تحمل کنند.و در مرحله بعد از تدریس لذت ببرند

برخی معلمان به من می گویند که ما هر کاری می کنیم و از روشی که استفاده می کنیم بازهم از تدریسمان لذت نمی بریم و مدرسه برای ما مثل جهنم است.
پس از اینکه چند سوال دیگر از آن ها پرسیدم،

 به آنها گفتم شما دارید زور الکی میزنید.
یک جای روش تدریس ایراد دارد که مدرسه تبدیل به جهنم می شود؟

اگر عضو سایت روش تدریس باشید در فایل صوتی درس اول تاکید می شود که فقط برای مخاطبان نیازمند و علاقه مند تدریس کنید.
یک جواب سر آستین که به من داده می شود این است که مخاطبان ما نه انگیزه دارند و نه علاقه ای به درس دارند پس ما باید چیکار کنیم؟ و جواب من این است که اصلا آموزش ندهید . برای تدریس لازم است که مخاطب یا نیاز داشته باشد یا علاقه و اگر مخاطبی یک نیازمند علاقه مند بود چه بهتر. مخاطب خودش باید بخواهد تا آموزش ببیند.    زورکی که نیست!
خب پس شما باید نیاز و انگیزه را در دانش آموزان خود ایجاد کنید.
در زمان دانشجویی یک از همکلاسی هایم از استاد پرسید:

استاد این چیزهایی که شما میگید چه به درد ما می خوره؟ (این سوال از ته دل همه ی بچه های کلاس بود) استاد هم خیلی راحت گفت : راستش به هیچ درد شما نمی خوره ولی مجبورید بخونید که نمرش رو بیارید اگر هم یاد نداشته باشید من نمره بده نیستم.

خب این توجیه باعث شد من و بقیه دانشجویان تکلیفمان با خودمان مشخص شود و فهمیدیم که تا چه حد باید برای این مبحث وقت و انرژی صرف کنیم. و جالب اینجا بود که همه نمره خوب گرفتند چون هدف کلاس جز نمره چیز دیگر نبود.
مثال من برای وقتی بود که استاد هیچ توجیه دیگری نداشت. اصلا به شما توصیه نمی کنم که همان ابتدا این حرف را به مخاطبان خود بزنید. شما باید از خلاقیت خودتان استفاده کنید و با زدن حرف ها ی انگیزشی در مخاطب خودتان احساس نیاز کنید. پیشنهاد می کنم مقاله کبریت هایی برای روشن کردن انگیزه در مخاطبان را مطالعه کنید تا با روش های ایجاد انگیزه آشنا شوید.

یکی از مخاطبین من که شغلش تدریس در یک موسسه بود ، در تدریس خیلی مشکل داشت و حاضر به یادگیری و برطرف کردن عیب های تدریس خودش نمی شد. اگر من با همان حال به تدریس ادامه می دادم مطمئنا زور الکی می زدم. از او خواستم تا دلایل عدم تمایل به یادگیری را به من بگوید . حرف های خوبی هم میزد که بیشترش گله از این و آن بود. دربین صحبت ها متوجه شدم نسبت به حلال و حرام خیلی مقید است . به اوگفتم به هر حال اگر دوست داری نان حلال کسب کنی باید خوب تدریس کنی تا زندگیت پر از برکت شود. خب خوشبختانه با تمام دلخوری هایی که داشت راضی شد تا خوب تدریس کردن را یاد بگیرد.

امیدوارم متوجه شده باشیدکه برای تدریس زور الکی نزنید

اگر با آرامش و حرفه ای کار کنیم هیچ کس اینقدر چشم به راه تعطیلات نخواهد بود.